Shocked Part 2

“Pwede naman nating isikreto na pagsasabayin mo silang dalawa. Ser, sino ba naman kasi nagsabing kailangan mong mamili? Hindi ko ipagsasabi sa kapitbahay. Hehe.”

Umeksena na naman si Ayumi.

Ding dong!

“Dali ser, ano na gagawin ko sa mga ito, itatago ko ba sa kwarto ko para kunyari mahaba din ang long hair ko or ano?”

“Ilapag mo na lang jan. Ako na ang bahala.”

“Sige po ser, buksan ko lang gate.”

Nakatulala pa rin ako. Nag-iisip kung anong gagawin.

“Ser, harapin nyo na sa pinto.”

Pumunta ako sa pinto na walang idea kung anong sasabihin ko. Pikit-mata kong binuksan ang pinto at sinabing “We have to talk.”

“Talk? Wala naman pong problema. Tatlong araw pa lang naman po mula nung katapusan. E, pinapatanong lang po ni boss kung may problema .”

Si Rochester pala. Ang hardinero ng landlord ko. Nakalimutan ko nga pala magbayad ng rent nung katapusan.

“Onga pala nawala sa isip ko. Sensya. Pakisabi na lang na idadaan ko na lang bukas sa office niya bukas. Hindi kasi maganda maglabas ng pera sa gabi.” Actually wala akong cash that time.

Bumalik ako ng kuwarto. Naguguluhan pa rin hanggang sa makaidlip ako.

After some time may naramdaman akong humahaplos sa likod ko. Nakadapa ako. Ang sarap ng init ng kamay niya.

“Huy sarap pakinggan ng hilik mo a.” Pabulong niya sa akin.

Napangiti ako.

“Hello best!” sabi ko kay Tikoi.

“’Yan ba magiging tawagan natin pag naging officially magboyfriend na tayo?”

Bigla kong naalala ang pinadala ni Amboi kanina. Tumingin ako sa paligid ng room pero di ko makita ‘yung stuffed toy at flowers.

“Ah, yun ba? Ayun yung pusa, itinabi ko na sa mg a kapatid niya. Lam ko naming kahit kanino pa mangggaling ang pusa e itatago mo pa rin.”

Tumango ako na may kasamang pilit na ngiti.

“Then yung magagandang flowers pala e pinabasura ko na kay Ayumi.”

Tumingin ako sa kanya with a straight face.

“Joke! Andun sa sala mo. Naka-vase, baka kasi mabulok kaagad.”

Hindi ko pa rin alam kung papaano magreact.

Tumayo siya, sumilip sa labas ng pinto para siguraduhing hindi kami maririnig ni Ayumi. At nang makita niya na busy sa paghahanda ng dinner si Ayumi sa kusina sa first floor, sinara niya ang pinto at nilock. Tapos tahimik na umupo sa gilid ng kama.

Titigan kami.

"Chillax, my Kokoi. Alam ko pinagdaanan nyo ni Amboi. Alam ko kung paano kayo nagsimula. Alam ko kung gano mo siya kamahal. At nakita ko din kung paano ka niya minahal. Huwag kang mag-alala hindi kita pagpipiliin. Alam kong wala akong karapatang gawin yon."

"Teka lang."

"Please let me finish."

"Hindi, wait lang. Ihi lang ako saglit."

Naiihi na talaga ako that time. Seryoso pa rin siya. Bumalik ako kaagad after jumingle.

"Asan na tayo?" Seryoso kong tanong sa kaniya.

"Naghugas ka ba ng kamay? Joke. Nawala ako. Sinira mo kasi ang moment."

"Sorry po. Hindi ko pwede pigilan ihi ko. Sasakit puson ko."

Ngumiti siya then niyakap niya ako.

"Komportable ako pag nandito ako sa kwarto mo. At kapag yakap kita,"

"Naaamoy mo pawis ko?"

"Oo. I mean hindi. Please wag ka magjoke."

"Sorry."

Pag alam ko kasing kikiligin na ako ng sobra e hindi ko mapigilan magjoke. Nahihiya akong ipakita kung paano ako kinikilig.

"Pag magkayakap tayo, pakiramdam ko naka-marijuana ako."

"Marijuana?"

"I mean, alam mo 'yung feeling na..."

"Oo. TagaBaguio ako. Nasubukan ko na."

"Magmarijuana? Really? I was going for the metaphor."

Silence.

"Uhmmm, Ako din. I was going for the metaphor. Anyway, ituloy mo."

Konting silence.

"Ang ibig kong sabihin e, pag magkasama tayo feeling ko epwede na akong mamatay. 'Yung kumbaga sa isang mountain climber e, naakyat ko na lahat ng bundok."

Yumakap lang ako ng mahigpit. And for the record, napigilan kong magjoke.

"Take your time to decide. And please sana pag nakapagdesisyon ka na, ipaalam mo sa akin in any way you want to. Maiintindihan ko."

"Oo naman. I will tell it to your face, or even on the phone. I can write it in a letter, either way you have to know."

"Alam ko yan, Never Ever ng All Saints."

"May tama ka!"

Hinalikan niya ako. 'Yung halik na parang naiiyak siya. Ewan pero naramdaman ko na parang magkatugma 'yung sarap ng halik niya at 'yung higpit ng yakap niya sa akin.

After the intense kissing, naamoy ko na paluto na yung ulam. Kaya niyaya ko na siya pababa sa kusina.

"Onga pala, bago tayo kumain, may sasabihin ako."

"Hihiram ka ng 50 pesos?"

"Hindi. I mean oo. Pero di yun sasabihin ko."

"Ano?"

"Can I sleep here tonight?"

"Only if you hug me all night." He smiled.

"Baba na nga tayo at nang makakain na."

Siyempre, adobo na naman ulam. Alam kasi ni Ayumi na paborito ko yun pero hindi na nakakatuwa kapag 4 nights in a row na. But it's okay, Masarap luto ni Ayumi.

Konting kuwentuhan lang kaming tatlo habang kumakain. Showbiz, kapitbahay, work. The usual. And then biglang umiba ng topic si Ayumi.

"So, sir Kokoi, ano pala feeling ng nakamarijuana?"