Suddenly I See

"Kuya magreresign na po ako."

Eto ang pambungad sa'kin ng aking kasama sa bahay na si Manang (hindi tunay na pangalan). Alas-11 a.m. ng January 1 'yun. Puyat ang lahat dahil sa putukan the night before.

Kaya pala walang ka-expre-expression ang mukha niya kagabi habang nagsisindi ng sinturon ni hudas at fountain. Iniisip niya siguro kung paano niya iyon sasabihin sa akin.

"Kuya?"

Napatulala ako dahil shocked ako sa narinig ko at dahil na rin sa hangover ko.

"Ser Kokoi?"

Dali-dali nyang kinuha niya ang telepono at nagdial.

"Naku! Nakalimutan na namang uminom ng gamot ni ser! Anu na nga ulit number ng doktor niya."

"Huy manang! Anu ka ba? Dinadigest ko pa lang ung sinabi mo. Ibaba mo nga 'yang telepono."

"Kuya naman kasi bakit di ka nagrereply. Kanina pa 'ko kuya nang kuya, ser kokoi nang ser kokoi, deadma ka naman 'Kala ko kung ano na naman ngyari sa'yo. Naalala mo ba nung last time na-"

"Manang, pahanda naman ng breakfast." Sinadya kong putulin yung gusto niyang sabihin.

Nakuha niya ang ibig sabihin ng pagputol ko sa sinabi nya kaya ngumiti n lng siya at lumabas ng kuwarto. Pero bumulong ng "Wala namang nagbebreakfast ng alas onse e. Halos lunch na 'yun."

Yun si Manang, mahilig sumagot at magpatawa. Kahit na anung sabihin mo e merun at merong maisasagot. Sayang nga lang at magreresign na siya.

Nagflashback sa utak ko yung mga unang araw niya sa akin.

"Ser Kokoi, alam mo ang gwapu mo. Siguru andami mo nang naging gerpren no."

"Ha? Hindi a."

"Talaga?" Sabay isip nang malalim. "Aaaaah! Alam ko na. I got it. Don't worry ser. Madami akong kakilala sa showbusiness kaya ok lang yan."

"Talaga?"

"Oo ser. Madaming ganyan sa showbiz. Pero wag kang mahiya ser. I accept you. Group hug tayong dalawa. Lika."

"Hindi yun tinatanong ko Manang! I mean kung talagang marami kang kakilala sa showbiz!"

"Aaaah. Aysus oo ser, pero indirectly lang. Yung mga yaya actually kilala ko so parang ganun na rin yun in a sense."

Hindi ko alam kung nagpapatawa siya o kung totoo ang mga sinasabi niya. Tapos most of the time e sobrang prangka kung magtanong. Pero ok lang sa akin para at least e napapatawa niya ako paminsan minsan.

"Ser, sabi ng mga kapitbahay functional skitz ka daw. Anu yun? Pero nevermind, I don't care. Sabi ko sa kanila whatever. Mabait ka naman at hindi mo ako sinasaktan."

Ganun si Manang, always looking at the brighter side. Pero ang di ko makakalimutan e 'yung time na iniinterview ko pa lang siya.

"Ilang taon ka na Manang?"

"Naku Sir, I know I look old but don't let my looks deceive you. I am only 26 and happy to serve you everyday. Okay?"

"Ayos ka din Manang a. Ano nga pala gusto mo itawag ko sa'yo? Di ko kasi mapronounce 'tong name mo. Etye, etti..."

"Ser, it's E-tee'-ye-net M. Le-fe-vuhr, Ettienette M. Lefebvre"

"Hirap naman. Anu yung M?"

"Magdiwang sir. Pilipina ang nanay ko from Cebu. Yes, Bisaya ang nanay ko at ang tatay ko ay French. Sa makatwid, ako'y isang BISAYANG FRENCH. Taray 'di ba sir? Pero Manang na lang para hindi dumugo ang ilong at tenga nyo ser."

Mamimiss ko talaga si Manang.

Then after ko magbreakfast, or lunch e tinanung ko siya kung my nagawa ba akong hindi maganda or nabobore na siya sa akin. Sabi niya e "There's nothing wrong with you ser, except for the occassional.. alam niyo na" Sabay turo sa sentido. "But that's not the reason."

"Teka nga Manang sumusobra ka sa English. Dudugo na ears ko."

"Pardon me. Ang reason ko sir e"

"Mag-aaply ka sa call center dahil Maininggles ka?"

"Hindi po. Let me finish. Mag-aabroad po ako at duon mamamasukan plus meron pa akong hidden agenda. Sa France ako mamamasukan kasama ang tita ko at hahanapin ko na rin ang aking French dad. Pinabasa ko naman sa'yo ser 'yung sulat ko kay ate Charo di ba? Nangungulila ako dahil iniwan ako ng aking ama. Hinahanap ko ang kalinga ng isang ama. Na French."

Naintindihan ko naman kahit na may halong pagpapatawa. Since close kami ni Manang, e nagpatulong na rin ako maghanap ng kapalit niya. Sabi niya no problem at kinahapunan e dumating 'yung inirekumenda ng amo ng bestfriend niyang yaya sa kabilang gate lang. So, ininterview namin siya.

Kokoi: Anu pangalan mo hija?
Manang: Ser nakasulat naman sa Bio-Data o at andaling ipronounce. Ayumi Marcos Kinimoto. (then tingin sa nag-aaply) So i'm guessing you have Japanese lineage and Marcos, most probably from the Ilocos Region. I therefore conclude na ikaw ay isaaaang?

Kaming Tatlo: ILOCANONG HAPONESA!

Sa tingin ko ay magkakasundo rin kami ni Ayumi kaya pinaubaya ko na siya kay Manang na iTrain niya for 1 week at ituro ang mga gamot at dosage na kailangan kong inumin from time to time. Sinigurado ni Manang na memorized lahat ni ayumi ang mga yun bago siya tuluyang umalis.

Iyakan ang nangyari nang paalis na siya kahapon. Lungkot at saya ang naramdaman namin dahil bago na namang adventure to sa buhay namin. Of course, I wish Manang all the best! At bago siya sumakay ng taxi e may pahabol pa siyang message kay Ayumi.

"You know, a million girls would kill for that job."