"Pwede ka namang sumama a! Bakit ka nagkakaganyan?"
Alam kong dala ito ng
"Kasi ang akala ko e nagbibiro ka lang na pupunta kayo kaya ang sabi ko e hindi ako sasama." May kasama pang hikbi at punas ng tumutulong luha at sipon... itutuloy...
My Dear Readers and Followers,
I really apologize sa super delayed na posts, sa late na pagrespond sa bilyun-bilyong mails, comments, etc... Just catching up with work, school, business, psychotherapy, time with important people, love life, sex life, life, friends, the world, ang showbiz, and everything i missed since The Accident. Antagal na nun, di ko inakala na aabot ng kalahating taon ang epekto nun.
Guys, itutuloy ko ang kuwento as soon as possible. I really want to keep blogging. Konting-konti na lang. I will answer all your questions and respond to all your comments! Hahabol ako sa mga blogs niyo, pramis!
Oo nga pala hindi totoo na sumusulat ako ng color green na book titled "Blog ni Kokoi" under (tama ba?) PSICOM Publishing Inc. Pero pag may lumitaw sa mga National Bookstores e utang na loob, bumili kayo.
I love you all!
Sumasainyo,
Kokoi